Nieuws & Weblog

Mijn ervaringen met de PSI AVAA actieve laag-absorber

  Tuesday 13 March 2018, 17:27
  Nieuws

Mijn ruimte heeft in de basis geen ongunstige akoestische eigenschappen: 50 vierkante meter oppervlak, goede verhoudingen tussen lengte, breedte en hoogte, en veel akoestische maatregelen in de vorm van VPR-basstraps, diffusors en rockwool panelen op de kritieke plaatsen voor vroege reflecties. Dit alles leidt tot een prima frequentierespons en een behoorlijk evenwichtige uitklinktijd. Op papier geen vuiltje aan de lucht dus. Maar zelfs in de lichte mate waarin staande golven in mijn ruimte aanwezig zijn, geven ze toch een wat wazig gevoel in het laag. Het is niet storend in de zin dat het niet overduidelijk resoneert, maar het maakt de plaatsing diffuus: het laag lijkt van alle kanten te komen, en hoewel het gemiddeld gezien wel in balans klinkt, is het toch lastig om precies te horen wat je doet in het onderste octaaf. Vandaar dat ik toch wel benieuwd was naar de PSI AVAA, een wonderlijk kastje dat onder de 150Hz als 'stofzuiger' werkt.

Ik kan heel kort zijn over de AVAA: het is verreweg de meest effectieve 'post-studiobouw-aanpassing' in het laag die ik ooit heb gehoord. Ik heb er nu vijf op strategische plaatsen in de ruimte gezet: met name in de hoeken en tegen de wanden die het dichtst bij de woofers staan, waar de reflecties het meeste energie hebben. Dit heeft als effect dat de ruimte groter lijkt in het laag: alsof de wanden verder van de speakers staan. Er blijven altijd uitdovingen en optellingen bestaan natuurlijk, maar de variaties zijn minder extreem en het is vooral veel makkelijker het directe geluid van de speakers te onderscheiden van de akoestiek: je hoort het laag gewoon superstabiel recht voor je neus staan, in plaats van rondzweven door de ruimte. Dit is voor mij een belangrijker verschil dan de frequentierespons (daar maakt het maar een subtiel verschil in). Ik zou dan ook iedereen die de AVAA's probeert aanraden niet alleen af te gaan op de resultaten die een meetmicrofoon op een enkele positie laat zien (en als je dan toch meet, naar de waterfall-plots op meerdere posities te kijken), maar er vooral een tijdje mee te werken met verschillend materiaal. In de laatste mixen en masters die ik heb gedaan merkte ik dat ik totaal niet bang was om de grens op te zoeken in het laag, omdat het niet voelt als gokken: je hoort gewoon wat er gebeurt, en je hoort dus ook dat het soms helemaal niet gek is om ergens 12dB sublaag bij te draaien. De resultaten blijken erg goed te vertalen naar andere omgevingen / systemen, en het mixen zelf wordt er makkelijker van als je de bas zo goed op zijn plek kunt zetten: dan heb je minder kunstgrepen nodig in de overige instrumenten. Samenvattend: ik ben meer dan blij.

Veel dank aan Helios voor het vrijblijvend beschikbaar stellen van een demo-set.

Wessel Oltheten
Spoor 14 Studio / Caught on Tape
http://www.spoor14.nl/